Ik schreef een tijdje geleden een zeer aangrijpende tekst die ik graag deel om ons traject in het UZA te omschrijven:

Mijn allerliefste schat,

Alles begon 10 jaar geleden 7 maart 2005. We kregen een mooie gezonde zoon, er zat namelijk een minpuntje bij je werd op dat moment nierpatiënt. Met de nodige controles te doen konden ze je nieren stabiel houden. Je leefde van dat moment van de ene medicatie in de andere. Tot de dag 28/6/2011 daar was. Je kreeg telefoon van je bloedresultaten met het verschrikkelijke nieuws dat je moest beginnen met nierdialyse. Dit sloeg in als een bom. Je had maar paar dagen om te beslissen welk soort dialyse je moest nemen. Dit was de dag dat heel ons leven veranderde. Je koos voor PD dialyse, dit hield in dat je thuis 4 maal per dag om de 4u moest spoelen, zodat je toch maar niet om de drie dagen uren aan de hemodialyse moest in het ziekenhuis. 

Zo heb je dat jaren moeten volhouden. Het jaar 2014 heb je je laten testen of je niet in aanmerking kwam voor nachtdialyse, uiteindelijk bleek dit te kunnen. Je had eindelijk overdag meer vrijheid. De eerste week bleek dit goed te gaan tot je een navelbreuk kreeg en darm dat ertussen gekneld zat. Je moest dan ineens navel en darmoperatie ondergaan. Tijdelijk dan toch hemodialyse. Nu leek dit alsof je nog niet genoeg had afgezien, maar nog geen 3 maanden later weer diezelfde navelbreuk. Gelukkig deze keer geen darm gekneld, wel weer onder het mes. Resultaat: weer die hemodialyse. Na een paar weken dan weer kunnen overschakelen op nachtdialyse. Er ging zowat een maand en half voorbij. Je vond dit wel goed zo.

En toen kwam die ene verlossende telefoon, die dag staat in mijn geheugen gegrift voor het leven 7/2/2015 om 12.30u. ”Mevr. Verschueren je moet vandaag binnenkomen om nog wat testen te ondergaan we hebben een donornier voor je”. Dan de volgende dag de transplantatie gedaan waar we zoveel jaren op hadden gehoopt en zijn in blijven geloven. We mogen natuurlijk niet vergeten dat er ergens een familie in rouw is, innige deelneming daarvoor. Die gekozen hebben om iemand een nieuw leven te schenken. Waarvoor heel veel dank van wie deze ook mag zijn. Schat je hebt dit zo hard verdiend. Eindelijk kan er voor ons gezinnetje een nieuw leven beginnen met een mooie toekomst.

Je liefste schat en zoon.

Het transplantatiecentrum UZA 

Elk jaar krijgen een zestigtal patiënten in het UZA een nieuwe kans dankzij een nieuw orgaan. Jammer genoeg zijn er in het UZA altijd gemiddeld 35 à 40 patiënten die wachten op een nier en staan 10 leverpatiënten en enkele pancreaspatiënten op de wachtlijst. Wachten op een donororgaan duurt nog altijd lang…

Voor een succesvolle ingreep is de inzet nodig van de chirurgen, internisten, anesthesisten, intensivisten, verpleegkundigen, transplantatiecoördinatoren, kinesitherapeuten, diëtisten en maatschappelijk werkers. Daarnaast spelen ook de anatoom-pathologen een rol omdat zij biopten van het transplantorgaan orgaan na de ingreep op afstoting controleren. Typisch aan een transplantatie is dat ze nooit gepland kan worden. Een transplantatiecentrum kan dan ook maar goed draaien als het medisch en paramedisch personeel bereid is dag en nacht klaar te staan voor het geval zich een donororgaan aandient.